داو آخر

 

- من بهش فکر کردم اما واقعا نیازی ندارم که خوندن, یاد بگیرم. ام، به هر حال ممنونم.

- البته که لازمه خوندن یاد بگیری! خوندن... خوندن همه چیزه... هر کتابی یه دنیا درون خودش داره؛ ماجرا هست، عشق هست. کِشتی، تیراندازی، شوالیه های روی اسب... تا وقتی شروع به خوندن نکنی نمی دونی چی در انتظارته. می تونی هر کسی باشی، هرجا بخوای بری.

 

 

Anne with an E - S02 - E01

 

 

داو آخر...

 

فکر می کنم چیزهای شکسته زیبایی, غمگینی دارن. بعد از سال ها داستان و پیروزی و غمی که باهاشون عجین شده، اونا می تونن خیلی رمانتیک تر از چیزهای جدید باشن که اصلا زندگی نکردن.

 

Anne with an E - S02 - E04

 

 

داو آخر...

 

- ماریلا، چطور می تونی انقدر بی احساس باشی؟

- با سال ها تمرین,.

 

 

Anne with an E - S02 - E05

 

 

داو آخر...

 

زندگی از چشم های اون پر از رنگ بود، که برای همیشه به زندگی من رنگ داد. اولین کسی بود که لازم ندیدم خودم رو ازش پنهان کنم.

 

Anne with an E - S02 - E07

 

 

داو آخر...

 

هنر، توانایی ساختن چیزیه که به اندوه معنی بده، به شکلی که خیلی ها تجربه اش نمی کنن.

 

Anne with an E - S02 - E07

 

 

داو آخر...

 

او ظاهر یک پسر خوش قیافه, از عهد و زمانی دیگر را دارد. می تواند یک سرباز جذاب از جنگ جهانی اول باشد، آنقدر خوش قیافه است که دختری سال ها منتظر بماند تا او از جنگ برگردد، آنقدر خوش قیافه که می شود تا ابد برایش منتظر ماند.

 

 

به همه پسرهایی که دوست داشته ام - جنی هان

 

 

داو آخر...

 

در حالی که نی را می چرخانم می گویم: «یه بار، تو باشگاه... من و اون باید تمام توپ های فوتبال رو جمع می کردیم، و بارون گرفت...» آه می کشم: «احتمالا اون رمانتیک ترین چیزی بوده که برای من اتفاق افتاده.»

پیتر با تعجب می گوید: «آخه دخترا با بارون چشون می شه!»

 

 

به همه پسرهایی که دوست داشته ام - جنی هان

 

 

داو آخر...

  با اخم هایی در هم کشیده گفت: «اگه از قبل بهم می گفتی من هم می تونستم یکی از شخصیت های کتاب باشم.»«آره خب، امروز یه میرتل گریان واقعا عالی می شدی.»پیتر با نگاهی خالی به من زل زد، با ناباوری گفتم: «صب داو آخر...

 

پیتر به جلو خم شد و گفت: «تو فقط از پسرهایی خوشت میاد که هیچ شانسی باهاشون نداری، چون می ترسی. از چی انقدر می ترسی؟»
از او دور شدم و به دیوار چسبیدم: «من از هیچی نمی ترسم.»
«چقدر هم که نمی ترسی، تو ترجیح می دی یه ورژن خیالی از یه نفر رو تو ذهنت بسازی تا این که با یه آدم واقعی باشی.»

 

به همه پسرهایی که دوست داشته ام - جنی هان

 

 

داو آخر...

  چهار بار از کاغذ نیما رونویسی کردم تا خوش خط از کار درآمد. چه می‌دانستم چیست. «مرا تو بی‌سببی نیستی» دیگر چه معنا می‌داد. یا عشقی که سخن می‌گوید. فکر می‌کردم چه چیزهای غریبی توی مدرسه‌شان یاد می‌گیر داو آخر...

 

به جای «همیشه اینجا خواهم ماند» بس بود که بنویسی «اینجا خواهم ماند» و خودت را با همیشه اسیر نکنی. همیشه هرگز وجود ندارد. به زودی می بینی که همیشه آنجا نمانده ای. آن وقت شاید, از خودت بدت بیاید.

 

شب یک شب دو - بهمن فرسی

 

 

داو آخر...

 

این زن انقدر درونی‌یه که اصلا نمی تونه به بیرون خودش فکر کنه.

 

شب یک شب دو - بهمن فرسی

 

 

داو آخر...

از این آزادی وابسته به چند برگ کاغذ موسوم به قباله شما دلتان به هم نمی خورد؟

 

شب یک شب دو - بهمن فرسی

 

 

داو آخر...

 

هفت ساله مرتیکه رو می شناسه. چه جور شناختی؟ به من چه. چرا به من از اول نگفت؟ این سوال احمقانه‌س. چرا باید می گفت؟ پس چرا حالا میگه؟

 

شب یک شب دو - بهمن فرسی

 

 

داو آخر...

 

من متخصص نادیده, گرفتن, هستم. و متخصص در خورد رنج بردن. برای همین است که در این روزگار خودم را یگانه و بیگانه می بینم. مگر نادیده, گرفتن, معنای دیگری هم دارد؟

 

شب یک شب دو - بهمن فرسی

 

 

داو آخر...

 

یاد بگیر که کلمات, را برقصد و با تمام تعهد و ظرفیت,ی که دارند به کار ببری. اگر من و تو به سفر می رویم، ما به سفر نمی رویم. من به سفر می روم. تو هم به سفر می روی.

 

شب یک شب دو - بهمن فرسی

داو آخر...

 

- این طوری از من جدا نشو.
- تو تهرون، وسط خیابون جور دیگه ای نمی شه از هم جدا شد.
...
و روییدن اشک در چشم ها. و پشت کردن. و دور شدن.

 

شب یک شب دو - بهمن فرسی

 

 

داو آخر...

 

هرچه در دل دارم برایت می نویسم. عزیزم، تصادف تماس با تو، آشنا شدن به وجود تو انقدر برایم زیاد بود که کسی نمی تواند بفهمد. من توانستم تو را ببینم. تو را تماشا کنم. تو آن قدر عجیب و پر و زیاد و غیرعادی و نامعلوم و ساده و طبیعی هستی که محال است کسی این همه اخلاق تو را ببیند و باز هم بتواند تو را تحمل کند. که شجاعت تحمل تو را داشته باشد.

 

شب یک شب دو - بهمن فرسی

 

 

داو آخر...

 

- ولی چرا انقدر از حرف ع استفاده می کنی؟
این بار درشت‌ترین قهقهه ای که تا به حال از ژیرار نشنیده ام، در حنجره ی او قرقره می شود، به فضای برهنه ی سالن می ریزد و انعکاس می یابد. پس از خنده بریده بریده می گوید:
- برای این که ایران پر است از علی و عاشق!

 

شب یک شب دو - بهمن فرسی

 

 

داو آخر...

 

من همیشه وقتی می خواهم دو کلمه جدی با تو حرف بزنم، همین جور به تنگ نفس می افتم. من فقط قادرم نفس بریده, به تو تکیه کنم.

 

شب یک شب دو - بهمن فرسی

 

 

داو آخر...